Na een goede nachtrust gaan we vandaag de auto ophalen. De maatschappij ligt op een strategische afstand (800 meter) aan de grote weg. Ik wilde er naartoe lopen en dan Sytske en cj bij het hotel ophalen. Maar omdat we zo vroeg wakker zijn gaan we vragen of we de auto eerder kunnen ophalen, om zo eerder aan de zes uur durende rit te beginnen. Om tijd te winnen gaan Sytske en ik ook boodschappen doen bij de supermarkten die aan een enorm parkeerterrein liggen. Blijkbaar doen ze ook echt alles hier met de auto, want er zijn sporadisch voet en fietspaden naar de winkels. Bij de autoverhuur was het mogelijk om eerder een auto te krijgen maar de 24 uur regeling bleef. Dus 9:30 leek ons een prima tijd en hebben we dus boodschappen gedaan. Weer terug hebben we alle papierwerk in orde gemaakt, en we zagen de Mercedes sleutels al klaarliggen, blijkt dat de pin die ik heb onthouden heb van de creditcard, niet de juiste is 😳.
Daar staan we dan met een party boodschappen, die eigenlijk met de auto terug gebracht moeten worden, in een autoverhuurbedrijf die je geen auto mee wil geven omdat je een pin niet kan produceren. We gaan in contact met de INGBank en zei geven aan dat ze alleen een nieuwe pin geven via de post. we hebben ook geen andere kaart zoals hier in de vs. Alles is contactloos met vingerafdruk of gezichtsherkenning…. maar Europeanen kunnen in de VS geen auto krijgen zonder een pin van de creditkaart. Onze hoofden ontploffen bijna van de stress. De hele trip naar de Niagara watervallen is gebaseerd op de trip met de auto om daar te komen. snel beslissingen nemen… Dat wordt een taxi of Uber naar de watervallen, geen huur auto. We pakken onze spullen en haasten ons weer naar Cornelis die op ons zit te wachten bij het Motel. De boodschappen en vooral de flessen water wegen behoorlijk. Ons motel staat ook nog op een heuvel dus we komen aardig bezweet aan bij cj. Het is onder tussen 5 voor 11 en we moeten er om 11:00 uit. Bij de balie krijgen we onze borg terug en denken ze mee in de voortgang van onze reis. Een Uber krijgen we niet te pakken. Vliegen gaat niet lukken…een bevriende taxi van de Motel eigenaar belt maar niet terug… er blijft niet veel over. De trein! zegt de motel eigenaar. Vanaf Poughkeepsie gaat er een trein naar Niagara., en dat plaatsje ligt hier 20 minuten vandaan aan de Hudson rivier. Ik log in bij de Amtrak site maar we kunnen nog geen kaarten kopen. Sytske bestelt een Uber en dan blijkt de Creditkaart geblokkeerd. Alle PIN pogingen vanochtend heeft deze waarschijnlijk geblokkeerd. Gelukkig herinner ik met dat ik dat met de app kan verhelpen en de Uber kan geboekt worden. de Trein vertrekt on 11:47 en dat gaat krap worden. Als we onderweg zijn Poughkeepsie probeer ik steeds de winkel mand te vullen met 3 kaarten naar Niagara maar het systeem werkt niet mee. De Routeplanner van de Uber geeft aan dat we 11:48 aankomen. Ai! dat is net te laat, en de volgende trein komt om 14:30 pas. De Uber doet zijn best om door het drukke verkeer op het station te komen en bij aankomst, hollen we het prachtig oude stationsgebouw binnen. Bij de tickets zit niemand, dan maar door naar het perron. Aangekomen blijkt hij vertraging te hebben. Zouden we dan toch nog geluk hebben? Gaat onze 6 uur durende autorit vervangen worden door een 7 uur durende trein rit? in de verte horen we de Amtrak al luid toeterend het plaatsje binnen rijden. Het geluid wat je ook vaak in films hoort. Alleen lukt het me nog steeds niet om online de kaarten te kopen. de spanning stijgt weer als de deuren open gaan en de conducteur ons te woord kan staan. geen tickets? oké ga maar naar binnen en dan gaan we het regelen. zegt hij. dolgelukkig ploffen we op de lekkere stoelen in een viertje en wachten de komst van de conducteur af. Bel dit Klantenadvies nummer maar zegt hij, zij regelen de tickets. we bellen en de mensen geven aan dat hun systeem al de hele ochtend plat ligt en dat ik over een uur weer moet bellen. De conducteur knikt en zegt oké blijf maar zitten en bij de volgende wissel in Albany NY proberen we het weer. De trein dendert door het NY State landschap lang de Hudson rivier naar het noorden. Dit word een lange rit maar we zijn onder weg. Pff dat kostte wel even wat zweet druppels. We maken van de nood een deugd en nestelen ons met Amtrak-wifi en alle hapjes in een comfortabele trein naar Niagara. Pas na 3 uur kopen we via de telefoon de kaartjes met hulp van de conducteur in de restauratie wagen onder het genot van een lekker koffie en thee.
Na ruim zeven uren komen we aan op het eindstation in Niagara Falls NY. we bestellen weer een Uber naar de Rainbow bridge. Dat is de brug over de watervallen, tussen de VS en Canada, waar voetgangers over mogen. Het is ondertussen donker geworden en rond half acht lopen we dan eindelijk over de brug met al onze tassen naar Canada. De watervallen bulderen onder ons en we zien dat ze met gekleurd licht mooi tentoon gesteld worden. Aan de Canadese kant stelt de douane weer wat vragen en we mogen door. Ons Hotel is 900 meter van ons verwijderd maar daarvoor moeten we wel weer een heuvel voor op, door een sterk op Las Vegas lijkende, fel verlichtte weg met veel kermis attracties. In het hotel ploffen we neer in een prachtige kamer en springen we allemaal weer onder de douche en gaan we slapen. We zijn blij dat we er zijn, maar mensen wat een dag! Nou never a full moment with family de boer!! Morgen gaan we de watervallen bekijken, later!
